Η Ινομυαλγία επιπολασμός (ανάλογα τα κριτήρια διάγνωσης
άρα βλέπε και διάγνωση) και κόστος
Σύμφωνα με μία πολύ πρόσφατη ανασκόπηση (Clin Exp Rheumatol 2021; 39 (Suppl. 130): S3-S12), ο επιπολασμός της Ινομυαλγίας στην Ευρώπη είναι κατά μέσο όρο στους ενήλικες 2,64% (σύμφωνα με νέα πρόσφατα στοιχεία στις ΗΠΑ το ποσοστό είναι περί το 4%) και αφορά κυρίως γυναίκες ηλικίας 60 έως 69 ετών, χαμηλού εισοδήματος και παχύσαρκες χωρίς να αποκλείονται οι άνδρες, οι μικρότερες ηλικίες και φυσικά άτομα άλλης οικονομικής δυνατότητας.
Δηλαδή εάν υπολογίσουμε ότι ο πληθυσμός της Ελλάδας είναι περί τα 10 εκατομμύρια και οι ενήλικες περί τα 8 εκατομμύρια, από Ινομυαλγία πρέπει να πάσχουν περί τα 200-400.000 άτομα, μία καθόλου ευκαταφρόνητη ομάδα ασθενών η οποία παραπονιέται για συνεχείς διάχυτους μυοσκελετικούς πόνους, συνεχή και έντονη κόπωση και διαταραχές του ύπνου. Νομίζω ότι θα πρέπει να ασχοληθούμε περισσότερο με αυτούς.
Η Ινομυαλγία συσχετίσθηκε με σημαντικό οικονομικό κόστος για τους ίδιους τους ασθενείς, όπως επίσης και για την κοινωνία, σύμφωνα με μία Καναδική μελέτη που δημοσιεύθηκε πρόσφατα στο περιοδικό BMC Musculoskeletal Disorders (Lacasse A., et al. 2016).
Στην μελέτη αυτή έλαβαν μέρος 57 ασθενείς με Ινομυαλγία οι οποίοι ζουν στο Quebec και βρέθηκε ότι στην διάρκεια των 3 μηνών που διήρκησε η μελέτη το μέσο άμεσο κόστος για κάθε ασθενή ήταν 754 $ US (από 0 $ έως 2390 $). Υπολογίστηκε στη συνέχεια το μέσο κόστος σε 3016 $ US /ασθενή/έτος (από 0 $ έως 9563 $).
Στην διάρκεια της τρίμηνης μελέτης, το 70% των ασθενών επισκέφθηκε έναν ιατρό και το 65% ζήτησε βοήθεια από άλλους επαγγελματίες υγείας όπως φυσικοθεραπευτές, μασέρ ή βελονιστές. Τα δύο τρίτα των ασθενών αγόρασαν μη συνταγογραφούμενα φάρμακα και σχεδόν το 90% έλαβε φάρμακα κατόπιν συνταγογράφησης. To 52% αγόρασαν φυσικά σκευάσματα, ενώ ένας στους πέντε ασθενείς είχε το επιπλέον έξοδο της αγοράς διαφόρων ιατρικών βοηθημάτων όπως θερμά επιθέματα, έμπλαστρα, ζώνες οσφύος και ειδικά μηχανήματα TENS (transcutaneouselectricalnervestimulation). Οι συγγραφείς της μελέτης αναφέρουν ότι το σύνδρομο της Ινομυαλγίας έχει ένα σημαντικό οικονομικό κόστος για όσους υποφέρουν από αυτό, όπως επίσης και για την κοινωνία.
Στην παραπάνω μελέτη κόστους, έλαβε μέρος ένα δείγμα ασθενών με Ινομυαλγία που επρόκειτο να συμμετάσχει σε μια τυχαιοποιημένη ελεγχόμενη μελέτη με την ονομασία PASSAGE program. H μελέτη αυτή είχε ως στόχο να εκτιμήσει την αποτελεσματικότητα της αυτο-διαχείρισης (self-management) στην βελτίωση των συμπτωμάτων της Ινομυαλγίας. Η μέση ηλικία των συμμετεχόντων ήταν 48.3 ετών και περίπου το 55% ήταν άνεργοι κατά τους τρείς μήνες πριν την έναρξη της μελέτης. Οι εργαζόμενοι ασθενείς ερωτήθηκαν πόσες ημέρες έλειψαν από την εργασία τους και οι άνεργοι πόσες μέρες αναγκάστηκαν να διακόψουν τις εργασίες στο σπίτι κατά την διάρκεια των τελευταίων τριών μηνών εξαιτίας του πόνου ή εξαιτίας της ανάγκης να επισκεφθούν το γιατρό.
Ο μέσος αριθμός των ημερών που δεν πήγαν στην εργασία τους οι εργαζόμενοι ασθενείς ήταν 5.59 ημέρες/ασθενή. Ο μέσος αριθμός των ημερών κατά τις οποίες δεν μπόρεσαν να διαχειριστούν τις εργασίες στο σπίτι, οι άνεργοι ασθενείς, ήταν πολύ υψηλότερος περίπου 25 ημέρες/ασθενή.
Κατά τη διάρκεια της μελέτης χρειάστηκαν 261 $/ασθενή για συνταγογραφούμενα φάρμακα και 102 $ για επισκέψεις σε επαγγελματίες υγείας, μη γιατρούς. Το κόστος της ιατρικής επίσκεψης υπολογίστηκε περίπου σε 77 $. Κάποιοι ασθενείς αγόρασαν 13 διαφορετικά συνταγογραφούμενα φάρμακα. Η πλειονότητα των ασθενών αγόρασε φάρμακα μη συνταγογραφούμενα και πάνω από τους μισούς φυσικά σκευάσματα.
Συμπερασματικά, τα αποτελέσματα αυτής της μελέτης μας κάνουν σαφές το σημαντικό οικονομικό και κοινωνικό κόστος της Ινομυαλγίας και την ανάγκη αναγνώρισης και αποτελεσματικής θεραπευτικής αντιμετώπισης αυτού του συνδρόμου του διάχυτου πόνου ( Δικαίου Σ. Μυοσκελετικά Νέα. 24-5-2016, www.myoskeletiko.com).
Ενδιαφέροντα είναι και τα ευρήματα που δείχνουν την κοινωνικοοικονομική επίδραση της Ινομυαλγίας στον πληθυσμό μιας οικονομικά ανεπτυγμένης χώρας. Μια έρευνα που έγινε στις ΗΠΑ σε 2559 ασθενείς που έπασχαν από Ινομυαλγία και σε 459 ασθενείς που έπασχαν από αδιευκρίνιστο χρόνιο πόνο, μέσης ηλικίας 51 ετών και κατά 91% γυναικείου φύλου, έδωσε τα ακόλουθα εντυπωσιακά αποτελέσματα:
1) Το 92% απάντησε ότι η νόσος επηρέασε σοβαρά τις αποφάσεις τους σχετικά με την επιλογή συντρόφου και εργασίας.
2) Το 95% αυτών που είχαν παιδιά κάτω των 18 ετών, τόνισαν ότι η νόσος επηρέασε αρνητικά τα γονικά τους καθήκοντα.
3) Όσοι δεν είχαν παιδιά τόνισαν ότι η νόσος τους επηρεάζει σημαντικά σε τρία κυρίως επίπεδα: α) το 62% αναρωτάται εάν μπορεί να φροντίσει ένα παιδί, β) το 53% εάν μπορούν να κάνουν παιδί και γ) το 49% φοβούνται ότι το παιδί θα μειώσει ακόμη περισσότερο τον ήδη κακό ύπνο τους.
4) Ο μέσος όρος του χρόνου που χρειάστηκε για να μπει η διάγνωση ήταν περίπου τρία χρόνια και μετά αμέτρητες επισκέψεις σε διαφορετικής ειδικότητας ιατρούς.
Τα αποτελέσματα αυτά δείχνουν ότι το πρόβλημα της Ινομυαλγίας είναι πολύ πιο σημαντικό για την κοινωνία απ’ ότι αρχικά πιστεύαμε.